Rozbieranie do snu...

Jesienią ostry wyostrzają profil
Ale kobietki robią się grube
Co prawda w chmurach jest skostniała rtęć
Ale w poduszkach pulsują serduszka

Nieważka jak ważka.

Kiedy rzuciłam kości i wybrałam przepaść,
światła wielkiego miasta nie płakały po mnie,
domy się nie słaniały, nie zatrzęsły bruki.
Ludzie myli naczynia, a mrówki biegały 
po swoich cukrem wysypanych ścieżkach.

Miłość ci wszystko wybaczy.

Hanka Ordonówna, fot. FoKa

Miłość ci wszystko wybaczy,
Smutek zamieni ci w śmiech.

Zachciało się Bajdale przespać upał w upale...

Szedł po świecie Bajdała,
Co go wiosna zagrzała –
Oprócz siebie – wiódł szkapę, oprócz szkapy – wołu,
Tyleż tędy, co wszędy, szedł z nimi pospołu.

Nie wyrastaj z marzeń.

           Gdybym miał dziesięć rąk 
           to jedną drapałbym się w głowę.
           Drugą jadłbym lody czekoladowe.

Ostry erotyk

                                            Skła­da­łem ci wi­zy­ty,
                                            Okrut­nie nie­zdo­by­tej,
                                            Ner­wo­wo, go­rącz­ko­wo
                                            Bre­dzi­łem cho­rą mową,
                                            Wier­sza­mi cię mę­czy­łem,
                                            Łama­łem każ­de sło­wo,
                                            Do krwi je w zę­bach gry­złem,

Ty przychodzisz jak noc majowa...

Ty przychodzisz jak noc majowa…

Biała noc, noc uśpiona w jaśminie…

I jaśminem pachną twe słowa…

I księżycem sen srebrny płynie…

Wróbla Wielkanoc.

Zebrały się wróble na drzewie
czeredą rozświergotaną;
które wędrują po niebie,
zebrały się wróble rano.

Narodziny wiosny.

Gdy pierw­szy na­stał dzień
 wscho­dzą­cej wio­sny mło­dej,
naj­pierw­szy zbu­dził się śpią­cy na dnie bóg wody

Kobieta zmienna jak marcowa pogoda.

 

Ewa

 Zaczęło się to dawno, dawno,
Najdawniej jak pamięć sięga,
Tam, skąd bierze początek
Rodzaju ludzkiego księga.

Karmelkowy wiersz.

Bywało dawniej, przed laty,
Sypałem wiersze i kwiaty
Wszystkim dziewczątkom,
Bom myślał, o piękne panie,
Że kwiat lub słowo zostanie
Dla was pamiątką.

Nie wyjdzie z tego kolęda?

Nie wyjdzie z tego kolęda.

Spotkamy się w słowach.

Kinga Zygma 

Światło, które nie może być mi drogowskazem,
bo drogę oświetla, nie mnie.

Pluszcze jednaki, miarowy niezmienny...

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny

I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,

Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...

Do nieznajomej.

Nie wiem, kto jesteś -- ledwo kilka razy

widziałem ciebie...

Zatańczymy na moście.

fot. P. Skrzydło

Zatańczymy na moście
Tak troszeczkę bezgłośnie
Żeby Jana nie zbudzić
Niech śpi

Fotografia.

Twój uśmiech wabi mnie jak Mógłby wabić mnie kwiat

Biegnie dziewczyna lasem.

Biegnie dziewczyna lasem. Zieleni się jej czas...
Oto jej włos rozwiany, a oto - szum i las!

BALLADA O TRZĘSĄCYCH SIĘ PORTKACH.

Posłuchajcie, o dziatki,
bardzo ślicznej balladki: